Origineel: Going the way of the lithographer
Een reflectie op hoe AI softwareontwikkeling transformeert, met parallellen naar de Industriële en Digitale Revoluties die eerdere beroepen hebben verdrongen.
Ongeveer tien jaar geleden was ik uitgenodigd voor een nieuwjaarsviering. Ik bracht het grootste deel van de avond door in gesprek met de gastheer: een man die zijn carrière was begonnen als lithograaf. Hij vertelde me hoe desktop publishing zijn hele beroep binnen een decennium had laten verdwijnen. Gelukkig was hij destijds nog jong, dus hij kon zichzelf opnieuw uitvinden. Hij eindigde zeer succesvol in de reclamewereld.
Ik voelde me redelijk veilig toen hij me vertelde over een strijd die ik nooit verwachtte te hoeven voeren. Ik was softwareontwikkelaar. Mijn vak was anders, dacht ik. Computers zullen de rest van mijn carrière essentieel blijven. Hoewel het vak van softwareontwikkeling al meerdere keren ingrijpend was veranderd, zou de kern nog steeds mensen zoals ik nodig hebben: logisch denken om problemen op te lossen door computers te vertellen wat ze moeten doen in een gespecialiseerde taal.
Toen de eerste AI-coderingsassistenten verschenen, sprong ik er meteen op. In het begin waren het gewoon slimme auto-complete: handig voor triviale taken, maar ik deed nog steeds het echte werk. Elke maand werden ze beter. Taken die ooit mijn volledige aandacht vereisten, werden iets dat ik kon delegeren. De tools van vandaag kunnen complexe programmeertaken voltooien die mij dagen zouden hebben gekost, vaak in één keer goed.
Ik werd programmeur omdat ik geen manager wilde zijn. Ik wil dingen maken, niet anderen vertellen dat ze dingen moeten maken.
Nu manage ik AI. Ik zit in een toezichthoudende rol over systemen die het werk doen waar ik van hield. Mijn dagen zijn nu gevuld met het beschrijven van taken en het valideren van wat de AI uitspuugt. Belangrijk werk, ongetwijfeld, maar het is niet het werk waar ik van hield.
Toen de stoommachine arriveerde, stel ik me voor dat de wever en de smid van die tijd iets vergelijkbaars moeten hebben ervaren. Ze moeten hebben gerouwd om het verlies van hun beroep toen ze werden weggeconcurreerd door hun stomende tegenstander. De Industriële Revolutie vond plaats over vele generaties. Veel ouders konden hun verdampte bedrijf niet overdragen aan hun kinderen.
De Digitale Revolutie is nog niet zo lang geleden. Het duurde geen meerdere generaties zoals de Industriële Revolutie; de meeste veranderingen vonden plaats binnen één generatie.
In beide revoluties stortte de samenleving niet in. Deze revoluties waren wreed voor veel individuen, maar de mensheid paste zich aan. Nieuwe beroepen ontstonden. In de Industriële Revolutie werden de kinderen van verdreven ambachtslieden fabrieksmanagers, ingenieurs, spoorwegoperateurs. In de Digitale Revolutie werden lithografen illustrators. De economie groeide. Levensstandaard en levensverwachting stegen.
We zitten nu in de AI-Revolutie. Deze zal geen meerdere generaties duren, het zal zelfs geen enkele generatie duren. Beroepen verdwijnen al, inclusief het mijne.
Niemand weet wat de toekomst brengt. Het enige wat ik weet is dat we eerdere revoluties hebben overleefd. Ik zie geen reden waarom deze anders zou zijn. Natuurlijk duurden alle vorige revoluties langer dan deze ooit zal duren; strategieën om met de vorige om te gaan zullen deze keer niet werken. Maar we vinden wel iets.
Wat mij betreft, ik zal een nieuwe bron van vreugde in mijn carrière moeten vinden. Ik denk dat er nog steeds een plek is voor mijn software-engineering brein, misschien alleen niet waar ik nu ben. Als je nog steeds een bekwame software engineer nodig hebt om software engineering te doen, laat het me weten.
Terug naar overzicht